معرفی پروژه نواب:
توضیحی در ارتباط پروژه نواب، به گزارش از آسمان و به نقل از روزنامه ی همشهری.
اخبار تازه در ارتباط با پروژه نواب:
طبق نوشته های روزنامه همشهری،آغاز عملیات اجرایی طرح نواب سال١٣٧٣ و به وسیله شهرداری بود. پروژه‌ای که عنوان بزرگترین پروژه نوسازی ایران رایدک می‌کشد. بعدها غلامحسین کرباسچی، شهردار وقت تهران درباره اینپروژه گفت: «آن موقع که پروژه نواب ساخته می‌شد هرکسی از هواپیما ازبالا به پایین نگاه می‌کرد، یک کارگاه عظیم آهن‌آلات می‌دید که عظمتفوق‌العاده‌ای داشت، در مجموع حدود ٢میلیون مترمربع ساختمان‌سازی‌شدهبود با ١٢-١٠هزار واحد مسکونی و بخشی هم ساختمان‌های خدماتی.»
حالا اعتماد در نشست «ارزیابی پروژه بزرگراه نواب و پیامدهای آن»می‌گوید تا جایی که می‌داند، نه در ایران و نه در هیچ کجای دیگر دنیا پروژهنوسازی با این عظمت ساخته نشده است. «با این وجود، منطقه خالی ازسکنه پشت نواب فضای بسیار اسفباری دارد که نیاز به ارزیابی داشت وارزیابی این پروژه برای پروژه‌های بعدی بسیار مهم بود و این درحالی استکه پروژه نواب هنوز تمام نشده و بخش‌هایی از آن همچنان باقی است.»
یکی از اصلی‌ترین دستاوردهای این پروژه مصاحبه با مشاورانش بود ونتیجه این مصاحبه‌ها عدم‌رضایت مشاوران از طرح بود. آنها هم بر این تأکیدداشتند که یکی از اصلی‌ترین مشکلات نواب همجواری یک بزرگراه با فضاییتجاری–مسکونی است. اعتماد از مصاحبه با افرادی می‌گوید که در این طرحدخیل بودند. مصاحبه‌هایی که با سختی انجام گرفت، چون کسی حاضر نبوددرباره شرایط آن زمان، حال حاضر و نقاط منفی طرح صحبت کند.
«در آن زمان شهردار تهران شخصا تصمیم می‌گرفت. روزی که با آقایکرباسچی قرار مصاحبه داشتیم، از ایشان پرسیدم چرا از جامعه‌شناسانبرای بررسی این طرح استفاده نکرده‌اید؟ و ایشان در جواب گفتند که ما آنزمان جامعه‌شناس نداشتیم و مشاوران هم نگفتند که باید از جامعه‌شناساناستفاده کرد. معاون شهردار به هرکس که می‌خواست تراکم می‌فروخت ودرآمد شهرداری بسیار بالا بود و نیازی به این بحث‌ها احساس نمی‌شد.»
این پروژه، پروژه‌ای طرح‌محور به جای فرآیندمحور بود. دستوری بود به جایآن‌که تعاملی باشد و به همین دلیل هیچ نوع تعاملی میان مردم و شهرسازانوجود نداشت. بعدها اعتماد و همکارانش با تحقیق میدانی در این منطقهکتابی با عنوان «ارزیابی طرح نواب و پیامدهای آن» منتشر کردند.
کتابی که در فصل دوم آن به ارزیابی تجربه‌های جهانی مشابه پرداخته‌اند. بهاین منظور تجارب مرمت شهری در بیش از ٣٠شهر مختلف دنیا مورد بررسیقرار گرفته و از این میان تجربه‌هایی که شباهت‌های بیشتری با اقداماتمرمتی بافت نواب دارند، انتخاب شده و مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفتند. این شباهت‌ها عمدتا در ویژگی‌های بستر اجرا هستند؛ یعنی این بافت‌ها بهلحاظ ویژگی‌های کالبدی، اجتماعی و اقتصادی مشابه بافت نواب‌اند و همگیبه دلیل رشد و توسعه شهر نیازمند اقدامات مرمتی تشخیص داده شده‌اند،اما اشتباهات صورت‌گرفته در پروژه نواب در آنها به چشم نمی‌خورد.
ساختمان های کنار اتوبان نواب : (پروژه نواب)
اتوبان نواب جداکننده دو منطقه شهرداری است. ساختمان‌هایی که در شرقاتوبان نواب قرار گرفته‌اند جزو منطقه 11 شهرداری می‌باشند وساختمان‌هایی که در غرب اتوبان نواب قرار دارند، در منطقه 10 شهرداریقرار گرفته‌اند. البته فاز 4 در غرب اتوبان نواب در منطقه 17 شهرداری تهرانواقع شده است.به چند دلیل بازار خرید، فروش، رهن و اجاره در غرب اتوباننواب نسبت به شرق آن رونق بیشتری دارد، از جمله دلایل آن نزدیکی بهبازارهای رودکی و سلسبیل است که امکان خرید راحت‌تر و سهل‌تر را برایمردم فراهم می‌کند. دیگر اینکه بخش غربی نواب خارج از محدوده اضطراریترافیک (طرح زوج و فرد خودروها) است.
اگر بحث تفاوت بین غرب و شرق بزرگراه را کنار بگذاریم و مقایسه‌ای بین سهفاز اول، دوم و سوم نواب انجام دهیم، می‌بینیم که واحدهای مسکونی موجوددر فاز یک قیمت‌های بیشتری (البته خیلی ناچیز) نسبت به فازهای ۲ و ۳ دارند که می‌توان مهمترین دلیل آن را نزدیکی به مترو دانست.
البته از نواقص ساختمان‌های فاز یک مشترک بودن سرویس‌های بهداشتی(حمام و دستشویی) در واحدهای مسکونی است.درب‌های ورودیساختمان‌های فاز یک در جلوی ساختمان واقع شده‌اند اما ساختمان‌های فاز2 ورودی‌هایشان از پشت ساختمان‌ها است.
ورودی‌های فاز ۳ هم در بعضی از ساختمان‌ها از پشت ساختمان و دربعضی دیگر از جلوی ساختمان است. نکته قابل توجه این که در فاز ۲ نوابتعدادی از خانه‌ها دوبلکس هستند که در نوع خود قابل توجه است
